Adam & Eve

 
Zor.
Her türlüsü zor.
Bir zamanlar samimiyetime karşılık bulmak zordu,
Şimdilerde cesaretime...


Hayalkırıklıklarım kimsenin suçu değil aslında.
Ben kurdum hayallerimi, kırılmasını da ben göze aldım.

Dün yürürken mahallemin sokaklarında,
Beni öptüğün köşede, kokunla birlikte bıraktım seni.
Rüzgar vardı azıcık akşam, alıp götürmüştür hepsini.
İçim cız etti, etmedi değil.
Daha önce de etmişti ama, ilk değil...
Belli ki son da olmayacak.

Beni senden ayıran geçmiş,
Senden ayrılmamı da kolaylaştırıyor beri yandan.
Vakit geçtikçe ne kadar da garipleşiyor hayat...

Sen miydin özel olan, ben mi özel kıldım seni, ayırdetmesi zor sevgili.

Gitmeyeydin iyiydi. Gittin, o da iyidir elbet...


Fon müziği: Jaymay - Never Be Daunted

Saw things so much clearer...

Zamanının grunge prensi olup, onca adrenalinin, onca alkolün, yüksekle muhtemel onca uyuşturucunun ardından bir noktada içine dönmüş; daha sakin bir müziğe yönelmiş, huzuru surf'de bulmuş bir yetişkinle karşılaşmak güzeldi. İçindeki fırtınayı dindirip, kendini akış içerisindeki dalgaların iniş-çıkışını sükunetle karşılayan bir insana dönüştürmek meziyet işi. Bir süredir buna kafa yorduğum için -yorduğumuz için hatta- bu kadar manalı geliyor belki de Eddie Vedder'ın hayat içerisindeki duruşu. Bu naif ama güçlü duruşu gördüğüm insanlar tutunmak adına motive ediyor beni.

Pek de kaçışı olmayan, sahnede olmanın gereği olarak girilen egosantrik ruh halleri etkisinde, iyi bir performans çıkarma kaygısıyla kendinden başka bir şey düşünemeyeceği, pekala fazlasıyla bencil olacağı bir anında bir "rock star", üç parçada bir ön saflardaki seyircilerin ezilmemesi için uyarıda bulunabiliyorsa şayet; o bir "insan"dır özünde. (Amma çok bir dedim.) İşte o noktada, her ne kadar Rearviewmirror dinleyememiş olsam da, iyi ki İstanbul'dan kalkıp gelmişimdir Berlin'e. İyi ki bana bunları düşündürtmüştür de yanıma aldığım kar çıkınımla devam ediyorumdur yoluma.


Sleeping by myself - Eddie Vedder (Ukulele songs)