Bulunduğum noktadan kuş misali bakmaya cesaret edebilirsem yaşamıma, ne kadar da küçük gelecek içinde debelendiklerim. Hayatımı zorlaştırdığını zannettiklerim tutunduklarımsa eğer, onları bakışımla büyüttüğüme ikna olmak ne kadar cesur bir kabul.
Buradayım işte. Tam da kanadına tünemişim rotamın. Rüzgar sert tokatlarını çarparken suratıma, bulutların nemini hissederken gözeneklerimde, içten içe ürperirken ve garip bir şekilde keyif alırken bundan, şunu fısıldıyorum kendime: Ben hayatımın önemsiz olduğunu kabul edecek kadar cesur olmalıyım.
Mühim olan benim aslında, hayatım değil. Önemli olan sadece, şu anda burada bulunuyor olduğum. Ne bir evvel nerede olduğumun bir önemi var artık, ne de nereye varmakta olduğumun. Hayatım ne tadına doyamadığım keyifli anılarımdan, ne de acısını bir türlü hafifletemediğim kayıplarımdan ibaret. Ne garantiye alınacak bir gelecek var aslında önümde, ne de elimden kaçırdığım fırsatlarım. Hayatım "şu an"ım... Nefes alıp verdiğim vakit kadar sürecek. Kimine göre ne kadar kısa, kimine göreyse ne kadar da uzun...
Photo by Eran Hakim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder