Plasentada yüzen su baloncukları gibi süzülürken evrende,
akan vakittir hayat.
Akarken zaman durmaksızın çarpıyoruz birbirimize.
Bu çarpışmalarla kimi zaman daha küçük baloncuklara ayrılıyoruz.
Eksildik zannediyoruz.
Kimi zaman birleşip daha büyük baloncuklar oluyoruz.
Tamamlandık zannediyoruz.
Kimi zaman yanyana süzülüyoruz.
Birlikteyiz zannediyoruz.
Kimi zaman bambaşka uçlara savruluyoruz.
Ayrıldık zannediyoruz.
Biz akışı hep diğer balonlar belirliyor zannediyoruz.
Evren kocaman bir boşluk.
Bakışımızla biçimlenen bir boşluk.
Bakışımızla renklenen bir boşluk.
Bazen mavi, bazense kırmızı...
Mavi o kadar da soğuk değil aslında.
Kırmızı o kadar da sıcak değil aslında.
Photo and video by Eran Hakim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder